Een nieuwbouwwijk in dorpse sfeer

“Voor mij als architect vormt de omgeving het startpunt. De projectlocatie van RemmensBerg ligt centraal in Sint Anthonis. In vaktermen noemen we dit een inbreidingslocatie. In zo’n geval kijk ik onder meer naar de omliggende gebouwen, de sfeer en de bouwhoogte. Ik vind het namelijk belangrijk dat een plan op natuurlijke wijze past in de omgeving. Bij het ontwerp van RemmensBerg zie je die link in de open opzet. Die maakt het plan toegankelijk en laat het aansluiten bij de dorpse schaal.

Verder vraag ik me af wie de toekomstige bewoners zijn. Wat voor woonwensen hebben ze? Hoe staan ze in het leven? Dat vertaal ik naar de indeling en ook naar het uiterlijk van de woningen. Aan de ene kant is contact belangrijk in een dorp. Aan de andere kant wil ik deze mensen privacy bieden in hun nieuwe woning.

De veertien appartementen komen tegenover het gemeentehuis aan de Brink, een kenmerkend pleintje. De open opzet van het plan zie je terug in de huiselijke uitstraling van dit appartementengebouw, gericht op het plein. De vier witte delen geven de indruk dat het losse huizen zijn met een karakteristieke puntgevel. Dit onderstreept het dorpse gevoel. De buitenruimtes van de appartementen verbinden de puntgevels, wat het gebouw vriendelijk maakt.

De appartementen krijgen veel glas, waardoor ze open en transparant overkomen. De roedes op de ramen stralen ambacht en traditie uit, terwijl ze tegelijkertijd een extra gevoel van geborgenheid geven aan de bewoners, als een soort filter voor de buitenwereld.

De schaal van het dorp bepaalde het ontwerp van het appartementengebouw dat met vier woonlagen relatief laag is. De achterzijde is nog wat lager, deels minder diep en ook meer gesloten vanwege het zicht en de privacy van omwonenden. Op de onderste drie woonlagen komen twaalf royale driekamerappartementen; vier per verdieping. De bovenste woonlaag bestaat uit twee penthouses, die nog royaler zijn.

De tweekappers, vrijstaande woning, rijwoningen en levensloopwoningen hebben meer een eigen context vanwege de enigszins afgeschermde ligging op het terrein. Ook hun uitstraling is dorps, maar iets eigentijdser dan het appartementengebouw. Deze huizen krijgen meer contrast en een moderne vormentaal. Dat zie je bijvoorbeeld terug in het verschillende metselwerk en de kappen die af en toe speels gedraaid zijn. Dit maakt de woningen gevoelsmatig toegankelijker en geeft diversiteit.

De vier levensloopwoningen hebben hun focus op gelijkvloers wonen dankzij een slaapkamer, badkamer en woonkamer op de begane grond. De woonlaag daarboven biedt een vrije invulling, bijvoorbeeld als atelier, kantoor of logeerkamer.

In de veertien tweekappers en de vrijstaand geschakelde woning zie je ook variatie in de locatie van de entree. Bij het ene huis kom je binnen via de voorgevel, dan weer zit de voordeur aan de zijkant. De indeling sluit aan bij de huidige woonwensen met de optie om deze nog verder naar wens aan te passen. De twee-onder-één-kapwoningen en het vrijstaande huis (geschakeld via de garage) hebben aan de voorzijde ramen tot op de vloer, die zorgen voor veel lichtinval. Ook dit onderstreept weer de dorpse toegankelijkheid en het eigentijdse van de woningen.

De zeventien rijwoningen passen qua uitstraling mooi bij de rest van de huizen. Ook hier zit dezelfde variatie qua metselwerk en dakrichting. De rijwoningen zijn verdeeld over twee blokken. Eén blok heeft twaalf huizen en het andere vijf. De huizen in het blok van vijf zijn net wat ruimer.

Wat mij het meest aanspreekt in dit ontwerp? Het buurtgevoel staat voorop. We geven de nieuwe wijk samenhang en plaatsen deze op respectvolle wijze in de bestaande omgeving. Dat biedt een mooie basis voor veel woonplezier en prettig samenleven.”